Dag 18 en 19: Seattle - thuis

Vanochtend heeft mijn zus weer heuuul erg goed voor mij gezorgd door mij koffie op bed te bezorgen. Dit heeft zij de hele vakantie gedaan, schijnbaar omdat ik het de voorgaande jaren steeds verzorgd heb. Dat werd dus wel eens tijd :)
Vanwege het gesodemieter met de shuttle die niet reed, moesten we de auto vóór 9 uur 's ochtends inleveren. Omdat er ook nog getankt moest worden zijn we om 8 uur vertrokken. Alles liep zo bizar soepel dat we om 9 uur bij onze gate stonden voor onze vlucht van 13.34 uur. Oeps!

We zijn dus maar vroeg gaan lunchen. Omdat we niet hele erge honger hadden kozen we voor een voorgerecht. De portie was weer dusdanig dat je er een heel dorp in Afrika mee kon voederen inclusief de veestapel. En dat voor een voorgerecht!
En toen was het tijd om aan boord te gaan. Zoals gebruikelijk duurde de vlucht heuul erg lang. Vlak voor de landing werden we nog getrakteerd op een prachtige zonsopgang en toen was het uit met de pret.

Gelukkig kunnen we terugkijken op een heerlijke vakantie. We hebben in totaal ruim 4000 km afgelegd in onze zeer comfortabele SUV. Het op de bonnefooi reizen zonder hotels te boeken liep weer geheel vlekkeloos. Niet één keer hebben we een hotel aangetroffen die geen plek voor ons had. Gunstige bijkomstigheid was dat het tarief meestal lager lag dan wanneer er vantevoren geboekt was.
Onze timing voor wat betreft uitstapjes, etenstijd, onderdak was heel bijzonder. Om een voorbeeld te geven: we hadden gelezen over de dunebuggys. We komen aanrijden, zien een billboard, stoppen en kunnen met de volgende buggy mee die een half uur later vertrekt. Zo verliep het dus de hele vakantie. Hoe bijzonder is dat!
Ik vond Oregon een hele mooie en afwisselende staat. Vooral de kust (Cannon Beach!) en Crater Lake vond ik fantastisch.
En nu dus maar even van mijn jetlag afkomen. En op naar de volgende vakantie!

Dag 17: Lacey - Seattle

Vandaag was alweer de laatste dag van onze vakantie :( Aan de ene kant is het heel snel gegaan, aan de andere kant hebben we heel veel gezien en gedaan.
Op onze laatste dag hadden we nog wat shoppen gepland. We waren nog niet bij een Walmart geweest en we hadden nog wat kleine dingen nodig.

Ons laatste hotel ligt dicht bij een shopping mall, dus daar gingen we vervolgens heen. We hebben daar nog even rondgewandeld en lekker geluncht.

Om de hoek was ons hotel. Dat was wat minder. We hadden nogal wat problemen gehad met boeken, want schijnbaar wisten ze niet precies wanneer ze open zouden gaan. Het plan was om onze spullen in de kamer te droppen, de auto in te leveren en de shuttle terug te nemen naar het hotel. De hotel shuttle rijdt alleen maar een paar uur in de avond. Huhhh, serieus! Ja echt, wat een prutsers. We wilde de manager spreken, maar die had daar geen zin in.
Nu gaan we dus morgenochtend de auto maar inleveren. Dit betekent wel dat we nogal vroeg weg moeten, de auto moet uiterlijk 9 uur ingeleverd zijn.
Wat ook nog een uitdaging wordt is om de bagage in te pakken.

Oeps!!!!

Zus heeft een grotere koffer en is zo vriendelijk geweest om aan te bieden om van koffer te ruilen. Ik heb nogal wat zooi gekocht als poederkoffiemelk hazelnootsmaak, shampoo, deo's, volkoren wraps, enz. Dan weet je zeker dat je koffer gecontroleerd gaat worden.
Dankzij zus is het gelukt om alle zooi in de koffer te proppen. Na deze krachtmeting waren we wel toe aan een hapje. Om te "vieren" dat dit de laatste avond van onze vakantie is, hebben we bij The Cheesecake Factory gegeten, één van onze favoriete restaurants. Altijd weer een feestje!

De 1e keer dat we hier aten is zo'n 20!!! jaar geleden in Chicago. Familie had ons daar naar toe meegenomen. Wij waren toen in shock, het was doordeweeks rond middernacht en het was afgeladen vol. Het was nu ook erg druk. Vanwege de wachttijd krijg je een pieper mee die afgaat wanneer je tafel klaar is. Dat duurde gelukkig niet lang. We hebben het toetje maar over geslagen. Let eens op de calorieën van een punt worteltjestaart!!!

Dat zijn meer calorieën dan ik per dag binnenkrijg.
Na de prettige maaltijd zijn we weer richting het hotel gewandeld en bereiden ons voor op het vertrek naar huis :(

Dag 16: Lacey - Washington State Fair

Zus had gisteravond een briljante ingeving. Ze had gelezen over de Washington State fair in Puyallup, ongeveer een half uur van ons hotel vandaan. We zijn wel eens eerder naar een state fair geweest en vonden dat heel leuk. We hebben dus nog een nachtje bijgeboekt in ons huidige hotel.
De state fair was heuul groot. Het is een combinatie van dierenshows, kermis en rodeo. Het is allemaal super Amerikaans. Wij keken onze ogen weer uit. Het aantal eetkiosken is bizar. Niet normaal de hoeveelheden ongezonde troep die ze daar verkopen. De omvang (in de breedte) van de gemiddelde Amerikaan is dan ook aanzienlijker dan die van hun landgenoten die we in de nationale parken tegen kwamen.

We hebben eerst lekker rondgelopen en wat van de dieren bekeken. Toen zagen we een kabelbaantje. Wij vinden dat altijd erg leuk, dus dat hebben we dan ook gedaan.

We hadden een prima uitzicht over de fair. We hebben ook nog even bij de paarden gekeken.

Zulke mooie paarden, echt fantastisch!
Daarna werd het tijd om naar de rodeo te gaan. Dat was weer een fantastische beleving. Het was weer super Amerikaans met het volkslied en het eren van militairen. Wat overdreven voor de nuchtere Nederlanders.
Van de rodeo maken er een fantastische show. Misschien niet altijd even diervriendelijk (sorry!) maar heel spectaculair. Zus en ik hebben geschreeuwd en uitbundig geklapt.

                                        (we zaten nogal nogal hoog, dus geen up close foto's)

Het waren de voorrondes voor de wereldkampioenschappen (lees:landelijk) dus van een hoog niveau. Er raakte ook nog een cowboy gewond toen een stier op hem ging staan. Maar ja, een cowboy verlaat de arena alleen op een stretcher wanneer hij dood is. De arme man strompelde dus, ondersteund door 2 man, het veld af.
Tussen de wedstrijden door was er vermaak van een zeer lenige clown en het rijden op schapen (!!!) door kinderen (hilarisch!).
Zus en ik vermaakte ons bijzonder, zoooo leuk!
We zijn hier wat uurtjes mee zoet geweest en toen had ik dus zin in wat zoets. Dat werd een Elephant's Ear. Een gefrituurd dun maar groot stuk beslag waar een halve kilo suiker over heen gestrooid wordt. Zus en ik deelde één. Halverwege begon mijn bloedsuikerspiegel vreselijk te huilen :(

Daarna hebben we nog wat meer dieren bekeken en hebben we nog wat rondgekeken.

Rond een uur of zes zijn we richting het hotel gereden. Aangezien de olifantoor ons nog wat in de weg zat hebben we in het dichtbij gelegen restaurant voor een salade gekozen. Helemaal lekker!
Het was een lange dag, dus heel laat zal het niet worden :)

Dag 15: Forks - Olympia NP - Lacey

Vanochtend waren we van plan een wandeling te maken in het Hoh Rain Forest en één verderop in het park. Gisteren zat ik nog op te scheppen over onze fenomenale timing, en dat is natuurlijk een beetje dom. Voor vandaag was namelijk veel regen voorspeld, wat onze voorgenomen wandelingen letterlijk in het water zou kunnen laten vallen.
Wij waren dus aangenaam verrast dat het droog was. Dus hupseflups op naar Hoh Forest. De weg erheen was bizar mooi.

Ik verheugde me enorm op de wandeling, best nog een eind rijden. En toen ging het mis: de weg naar het bezoekerscentrum was afgesloten en je kon daarom ook niet bij de trails komen. Jammer maar helaas.

Toen we wegreden begon het hard te regenen. Rond lunchtijd kwamen we bij de plek waar onze 2e hike begon. Dat was hoog in de bergen.

Het was er wel droog, maar heuuul erg koud. We hebben eerst three bean chili gegeten om wat op te warmen (dat wordt nog gezellig vannacht).

Toen waren we klaar voor de wandeling. Bleek deze trail ook afgesloten te zijn. Vanwege het weer waren we daar eerlijk gezegd niet heel erg rouwig om. We hebben ipv wat korte hikes gedaan. Het was erg mooi, maar vanwege de bewolking en de mist kwam dat op de foto's niet over. Wel het leuke hertje dat langs de kant van de weg wandelde.

Wat ook wel grappig was, was de sticker op de toiletten voor Chinese bezoekers die geen toiletpotten gewend zijn. Ze breken de bril door er op te gaan staan ipv zitten.

Na de wandeling hebben we nog even een lekkere warme kop koffie gehaald en toen zijn we de berg weer afgeroetsjt.
We besloten om via de scenic route weer richting Lacey te rijden (nog steeds geen spoor van Cagney aangetroffen).
Gelukkig had het hotel van twee nachten geleden nog een kamer vrij. Wij helemaal blij. We hebben dus ook weer gegeten in hetzelfde restaurant. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar zelfs vandaag was de timing weer helemaal te gek.

We hebben nog een afzakkertje genomen in onze kamer terwijl we nog even tv kijken. Het was weer een hele fijne dag!

Dag 14 Lacey - Lake Quinault - Forks

Het ontbijt was weer inclusief. Kijk eens hoe kunstig ze ons aan het fruit krijgen:

Na al dat gezonde gedoe zijn er op weg gegaan richting Olympic NP. We kwamen rond lunchtijd aan bij Quinault Lodge.
Onze timing is wonderbaarlijk, vooral als je bedenkt dat we niets plannen. Alles loopt alsof we er vreselijk veel tijd ingestoken hebben.
Quinault Lodge  is een hele mooie lodge uit 18nogwat (wil je het precies weten Google het dan zelf maar). Aangezien het vrij fris was brandde de openhaard. Hierom heen lagen wat bejaarden te dutten.

 We hebben hier prima geluncht met uitzicht op het meer. Vanuit de lodge beginnen ook trails het regenwoud in. Daar hebben we dan ook een mooie wandeling gemaakt.

Nadat we het regenwoud verlieten begon het, je raadt het al, te regenen. We hebben tot nu toe vreselijk veel mazzel gehad met het weer, maar een regenwoud bezoeken is natuurlijk vragen om problemen :)

Rond 5 uur waren we in Forks. Hier hebben we een kamer in een motel. Niet echt ons ding, maar wel lekker goedkoop. Voor een motel ziet de kamer er netjes uit. We hebben dan ook de "deluxe" kamer. Wat dat deluxe precies inhoudt zijn we nog niet achter.
Aangezien er geen ontbijt wordt geserveerd in dit motel zijn we eerst naar een supermarkt gelopen om zelf wat te scoren. Daarna zijn we naar het plaatselijke restaurant gelopen (Forks is een dorp van niks).  De clientèle van het restaurant was een waar rariteitenkabinet, met o.a. de complete cast van Deadliest Catch en van een reality show die nog ontdekt moet worden maar zeker een hit gaat worden.
Het eten was oké en het vermaak was gratis.
Terug in de "deluxe" kamer hebben we nog ff tv gekeken. Internetten zat er niet in, de WiFi kon slechts door één gast per keer gebruikt worden. Ik kon dus ook niets uploaden.

(we riepen nog heel hard "poesiepoesie" maar helaas geen cougar gezien)